Nie potrafię niczego zrobić.
Jestem beznadziejny/a,
Jestem bardzo zmęczony/a i nic mi się nie chce,
Nie chcę, żeby inni widzieli jaki/a jestem naprawdę,
Nikt nawet nie zauważy, że mnie nie ma.
Te i wiele innych stwierdzeń towarzyszy osobom w chwili obniżenia się nastroju. Spadek formy, zmęczenie, separacja, a także myśli samobójcze to typowe myśli osoby dotkniętej depresją. Jednym z głównych objawów depresji jest pogorszenie się nastroju. Oczywiście każdy miewa gorsze dni, jednak u osób dotkniętych tym problemem nastrój nie poprawia się mimo zmieniających się wydarzeń. Jeżeli objawy utrzymują się ponad dwa tygodnie, a stan człowieka nie poprawia się, a wręcz znacząco się pogarsza, można przypuszczać, że są to pierwsze oznaki depresji.
Kilka twarzy depresji
Według WHO, czyli Światowej Organizacji zdrowia, depresja dotyka aż 10% populacji. Depresja to tak naprawdę termin wieloznaczny, jednak najczęściej pojęcie to stosuje się w przypadku obniżonego nastroju, braku energii oraz ogólny stan przygnębienia. W psychiatrii depresją określa się stan zaburzeń nastroju i emocji. Charakteryzuje się na zróżnicowanymi objawami oraz nieregularnym przebiegiem. Granica pomiędzy depresją a chwilowym przygnębieniem nie jest ostra, jdnak pewne objawy mogą być wskazó1)ką do rozpoznania tego chorzenia.
Pierwsze oznaki depresji to:
• Zwiększoną męczliwość i nagły spadek energii,
• Apatię,
• Smutek, który utrzymuje się mimo zmian wydarzeń i sytuacji w życiu,
• Utratę zainteresowań,
• Utratę czerpania przyjemności,
• Obojętność,
• Utratę zainteresowania dbaniem o siebie.
Czy to depresja?
Bardzo często osoba dotknięta depresją zaczyna wysyłać sygnały do otoczenia. Przykładem może być tutaj zwierzenie się z utraty energii, zainteresowań oraz ciągły smutek. Dla otoczenia ważną informacją powinno być dostrzeżenie, iż osoba zwykle aktywna i tryskająca pozytywną energią staje się zagubiona, przytłoczona i zniechęcona. Objawem mogą być także nasilone stany lękowe oraz tendencja do katastrofizacji. Nieswoistym objawem depresji może być także spadek wagi. Dochodzą do tego także problemy ze snem, bóle głowy i utrata koncentracji. Osoby w depresji przesypiają znaczną część dnia, nie mają energii, a w wielu przypadkach przestają dbać o siebie, w tym także o higienę osobistą.
Depresja – Skąd się bierze?
Depresja może mieć zróżnicowane podłoże. Zasadniczo mówi się o depresji egzogennej i endogennej.
Depresja endogenna
W przypadku depresji endogennej mówić można o nieprawidłowym działaniu czynników wewnętrznych. Ten typ depresji najczęściej spowodowany jest niedoborem lub nieprawidłową pracą dwóch ważnych neuroprzekaźników w mózgu- serotoniny, noradrenaliny. Depresja może się tutaj pojawić także na skutek zaburzonej struktury poszczególnych obszarów mózgu (np. podwzgórza). Depresja może objawiać się w tym przypadku jako epizodów depresyjnych, napadów lęku, zaburzeń depresyjno-nawracających, dystymii, czy depresji poschizofrenicznej.
Depresja egzogenna (reaktywna)
Ten typ depresji jest zupełnym przeciwieństwem depresji endogennej. Depresja może rozwinąć się tutaj na skutek czynników zewnętrznych (środowiskowych), takich jak:
• traumatyczne wydarzenie,
• rozwód, choroba,
• śmierć bliskiej osoby,
• choroba,
• rozstanie z partnerem,
• utrata pracy,
• toksyczna relacja uczuciowa,
• kłopoty finansowe.
Depresja egzogenna może być także wynikiem przyjmowania leków. Zdarza się, że depresja może być jednocześnie przyczyną, jak i skutkiem wielu chorób somatycznych (np. cukrzyca, nadciśnienie i choroby neurologiczne). W wyniku infekcji zaburzona jest praca układu odpornościowego, natomiast przewlekłe infekcje mogą powodować stany obniżonego nastroju.
Oprócz podziału na depresję egzogenną i endogenną wymienić można także kilka jej odmian, do których zaliczyć należy:
• Depresję okołoporodową i poporodową,
• Depresję urojeniową (nasilenie objawów związanych z niskim poczuciem własnej wartości),
• Osłupienie depresyjne (chory nie mówi, nie je, nie podejmuje aktywności),
• Depresję lękową (silne uczucie niepokoju, wysokie ryzyko samobójstwa),
• Depresję hipochondryczną (przekonanie o zmaganiu się z poważną chorobą),
• Dystymię (przewlekłe obniżenie nastroju, które może trwać nawet kilka lat),
• Depresję zimową (obniżenie nastroju związane ze zmianą pogody i brakiem słońca. Występuje senność i brak sił),
• Baby blues, czyli depresję poporodową (stan depresyjny spowodowany najczęściej zmianami hormonalnymi oraz strachem przed odpowiedzialnością w opiece nad dzieckiem).
Czy wyleczenie depresji to szansa na lepsze życie?
Zdiagnozowanie rodzaju depresji ma ogromny wpływ na dalsze postępowanie terapeutyczne. W przypadku depresji egzogennej stosowana jest najczęściej wyłącznie psychoterapia. Zmiana sposobów myślenia oraz zaktywizowanie pacjenta to jedne z głównych działań psychoterapeuty. W przypadku depresji endogennej oprócz psychoterapii ważne jest także wdrożenie odpowiedniej farmakoterapii polegającej na zastosowaniu środków przeciwdepresyjnych, wyrównujących poziom neuroprzekaźników. Ważna jest wiec tutaj współpraca psychoterapeuty i psychiatry. Warto pamiętać, że bez względu na typ depresji- jej wyleczenie to szansa na lepsze życie. Ignorowanie objawów może przyczyniać się do znacznego pogorszenia się stanu zdrowia, co w efekcie może doprowadzić nawet do podjęcia prób samobójczych, a nawet samobójstwa osoby chorej.
Żródła:
https://www.medonet.pl/choroby-od-a-do-z/choroby-i-zaburzenia-psychiczne,depresja—objawy–leczenie–przyczyny-i-rodzaje-depresji,artykul,1597611.html
https://www.poradnikzdrowie.pl/zdrowie/psychiatria/depresja-przyczyny-objawy-rodzaje-i-leczenie-test-czy-masz-depresje-aa-iMuT-DXS7-yzDs.html