Jedzenie jest formą wyrażania uczuć. Bardzo często nadwaga staje się wynikiem nieodreagowanych stresów, wstrząsów nerwowych, kompensacją osamotnienia. One szkodzą i wnikają głęboko w psychikę. Aby zlikwidować stres psychika dąży do zamienienia go w zadowolenie. Jedzenie jest prawdopodobnie najprostszym i najbardziej dostępnym sposobem otrzymania zadowolenia. Dlatego też ludzie „zajadają” swoje negatywne przeżycia. Zagłuszają emocje obfitym jedzeniem, ponieważ jedząc doświadczają przyjemności. Kiedy żołądek jest napełniony do granic możliwości to następuje
Chwilowy szczyt zadowolenia i krew aktywnie płynie do organów trawienia, pojawia się senność i ospałość. Należy jednak pamiętać, że takiemu zachowaniu towarzyszy poczucie winy, gorsze samopoczucie i obniżone poczucie własnej wartości. Dość istotne staje się zatem pytanie, gdzie kończy się odchudzanie a zaczyna zaburzenie odżywiania.
Zaburzenia odżywiania są nierozerwalnie związane z konfliktami wewnętrznymi. Jedzenie jest formą zmagania się z wieloma problemami natury psychologicznej. Nieprawidłowe nawyki żywieniowe są ważną częścią mechanizmu przetrwania i sposobem na samoobrony i radzenia sobie ze stresem. Można uznać za paradoks, że w obecnej kulturze z jednej strony mamy nadmiar żywności, a z drugiej stawia się wymagania wobec kobiet, by były szczupłe.Zaburzenie w jedzeniu staje się sposobem na poprawienie samopoczucia i funkcjonowanie w irytującym i zagrażającym świecie. Zaburzenia odżywiania można podzielić na cztery główne zespoły: anoreksję, bulimię, kompulsywne objadanie się oraz otyłość. Mogą one stanowić zagrożenie dla zdrowia, a nawet życia, dlatego nie wolno ich lekceważyć. Pierwsze trzy rodzaje zaburzeń są typowe dla okresu dojrzewania, charakteryzującego się dużą aktywnością hormonalną i intensywnym rozwojem fizycznym. Mimo że przypadłości te mają bezpośredni wpływ na wygląd zewnętrzny, u ich źródła zazwyczaj leżą problemy natury psychicznej. Ostatnie zaburzenie należące do tej grupy to otyłość i jest spowodowane nadmiernym gromadzeniem tłuszczu w organizmie. Problem ten dotyka coraz większej części społeczeństwa i jest przyczyną wielu niebezpiecznych chorób dlatego warto zwrócić uwagę na istniejące zagrożenie wśród młodych, dorastających dziewcząt.
Aby wyjaśnić przyczynę powstawania zaburzeń w odżywianiu się nie wystarczy jedna teoria. Wydawać się może, że przeceniana jest myśl o kulturowych elementach w powstawaniu zaburzeń. Tak skomplikowany syndrom nie może być wyłącznie stymulowany psychospołecznie. Istotne znaczenie może to odgrywać przy wyborach diet odchudzających, przy tak zwanym zdrowym odżywianiu, za czym idzie oddzielenie funkcji jedzenia od przyjemności. Faktem jest jednak, że nie każde odchudzanie staje się patologią. Badania wykazały, że większość osób stosuje dietę przez dłuższy lub też krótszy czas. Około jedna czwarta z nich traktuje zasady bardzo rygorystycznie stosując głodówki okazjonalnie, to jednak tylko u pewnej części osób staje się to zaburzeniem, co wymaga pomocy terapeutycznej.