Masturbacja wśród dzieci to często szok i impuls niepokoju wśród rodziców. Masturbacja dziecięca w większości przypadków nie musi być jednak powodem do niepokoju. Dlaczego dziecko się masturbuje? Kiedy jest to niepokojące?
Masturbacja dziecięca – o co chodzi?
Masturbacja od zawsze kojarzyła się wyłącznie z nieaprobowanym zachowaniem zarówno wśród dzieci, jak i osób dorosłych. Masturbacja wśród dzieci nadal jest ogromnym tematem tabu, mimo iż zachowania tego typu widoczne są wśród dzieci na różnych etapach rozwojowych. Zachowanie to często budzi wśród rodziców niepokój, a często nawet poczucie wstydu i zażenowania. Napięcie narasta zwłaszcza wtedy, kiedy dziecko zaczyna dotykać się w miejscach publicznych.
Moje dziecko się masturbuje – czy to normalne?
Według wielu badaczy dziecko zaczyna się masturbować już w łonie matki. Z całą pewnością dzieci masturbują się już od najmłodszych lat. Zachowania te widoczne są zwłaszcza u kilkulatków. Dla niektórych rodziców połączenie masturbacji wraz z łagodnym temperamentem swojego dziecka jest nie do przyjęcia. Warto pamiętać, że w wielu przypadkach masturbacja dziecięca nie jest niczym złym, gdyż od najmłodszych lat dziecko odkrywa swoje ciało oraz odreagowuje tak napięcie. Przykładem może być tutaj sytuacja, w której dziecko wkłada między nogi maskotkę. Takie zachowanie wywołuje u dziecka przyjemność. Nie ma ono jednak nic wspólnego z nałogową masturbacją wśród nastolatków i dorosłych, ponieważ dziecko nie zdaje sobie sprawy z seksualnego wydźwięku tego zachowania. Dla dziecka takie zachowanie to po prostu coś przyjemnego zupełnie tak jak zabawa na placu zabaw, czy oglądanie bajki.
Masturbacja dziecięca – kiedy jest normą?
Masturbacja dziecięca zaliczana jest przez specjalistów do masturbacji o charakterze rozwojowym. Szacuje się, że występuje ona nawet u 55% dzieci. Wszelkie zachowania o charakterze masturbacyjnym dostrzegane są głównie w 2 etapach rozwojowych, czyli między 2-3 rokiem życia oraz w wieku 5-6 lat. Maluchy odkrywają, że określone ruchy sprawiają im przyjemność, dlatego traktują tę czynność jako zabawę.
Jak zachować się w sytuacji, kiedy dziecko się masturbuje?
Masturbacja rozwojowa jest w pełni prawidłowym zachowaniem, które nie ma wpływu na rozwój psychofizyczny dziecka. Dzieci w ten sposób odkrywają swoje ciało. Rodzice nie mają więc powodów do obaw. W sytuacji, kiedy dziecko zostanie ‘’przyłapane’’ na masturbacji, nie należy przesadnie reagować. Najlepiej w ogóle zignorować to zachowanie. Rozwiązaniem sytuacji może być zajęcie dziecka inną zabawą i odwrócenie jego uwagi. W żadnym wypadku nie należy dziecka karcić ani na nie krzyczeć! Taka reakcja może mieć bardzo szkodliwy wpływ na życie seksualne dziecka w przyszłości, kiedy osiągnie dojrzałość płciową i psychiczną. Co zrobić w przypadku, kiedy jednak dziecko masturbuje się w towarzystwie gości lub wieści o takim zachowaniu przekazuje nam nauczyciel? Problem trzeba rozwiązać delikatnie. W dziecku nie należy wzbudzać poczucia winy ani wstydu. Rozmowa powinna być możliwie w największym stopniu subtelna i delikatna. W jej trakcie należy wytłumaczyć dziecku, że niektóre zachowania lepiej jest podejmować w samotności.
Kiedy masturbacja dziecięca jest szkodliwa?
Interwencji rodziców wymagać może jednak masturbacja o charakterze eksperymentalnym. Podejmowanie eksperymentów na swoim ciele wśród dzieci może mieć wielorakie podłoże. Dziecko w ten sposób zaspokaja ciekawość i bada swoje granice. W niektórych przypadkach dzieci do masturbacji zaczynają używać przedmiotów. Należy wówczas reagować, ponieważ takie zachowania mogą kończyć się dla malucha krzywdą.
Jak odróżnić masturbację rozwojową od szkodliwej?
W przypadku masturbacji rozwojowej dziecko nie czuje przymusu odreagowania frustracji, a jedynie odkrywa i bada swoje ciało, a onanizowanie się traktuje jako zabawę. W przypadku masturbacji eksperymentalnej mówimy o jednorazowych wyskokach. Natomiast masturbacja instrumentalna jest nierzadko wręcz demonstracyjna, gdyż dziecko chce pokazać problem oraz zasygnalizować, że dzieje się coś nie tak. Może przybrać ona charakter powtarzającego się schematu. Często masturbacja instrumentalna może mieć charakter chęci zwrócenia na siebie uwagi lub walki z samotnością. W takiej sytuacji warto skonsultować się z seksuologiem dziecięcym. Problem dziecka może wynikać ze stresu oraz innych sytuacji, jak na przykład wykorzystywanie seksualne dziecka. Nasza poradnia to miejsce, w którym znajdą Państwo fachową pomoc specjalistów z zakresu seksuologii dziecięcej. Chętnie porozmawiają oni z Państwem o normach i wskażą nieprawidłowości oraz ryzykowne zachowania dziecka, a także doradzą jak reagować na takie sytuacje i rozmawiać z dzieckiem.
Podsumowanie
W większości przypadku masturbacja wśród dzieci ma naturalny, rozwojowy charakter. W przypadku pierwszych sygnałów warto więc obserwować okoliczności, które towarzyszą czynnością o charakterze seksualnym. Jeżeli zauważymy, że nasze dziecko masturbuje się na naszych oczach, możemy przypuszczać, że chce ono nam coś przekazać. Często wystarczy poświęcenie dziecko odrobiny uwagi oraz szczera rozmowa i okazanie wsparcia. Jeżeli jednak problem leży głębiej (np. problemy z rówieśnikami), warto skonsultować się ze specjalistą. Dla wielu rodziców rozmowy z dzieckiem o seksualności bywają trudne. Jeżeli obawiamy się, że zainterweniujemy w nieodpowiedni sposób, kontakt z psychologiem seksuologiem może okazać się pomocny.
Bibliografia:
Kraśniej-Dębkowska, A., Jóźwiak, S. (2016). Onanizm w okresie niemowlęcym i wczesnodziecięcym- Rozpoznawanie, różnicowanie i leczenie. Oddział Neurologii, Szpital Wolski im. dr Anny Gostyńskiej w Warszawie 2 Klinka Neurologii i Pediatrii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego.
Lew-Starowicz, M., Lew-Starowicz, Z. (2017). Seksuologia. PZWL
https://www.poradnikzdrowie.pl/ciaza-i-dziecko/zdrowie-dziecka/masturbacja-dziecieca-jak-reagowac-przyczyny-masturbacji-dzieciecej-aa-y5NZ-vyhP-EGmn.html