Depresja poporodowa
Depresja poporodowa to rozmaitego stopnia obniżenie nastroju, związane czasowo z urodzeniem dziecka. Niektórzy depresję poporodową nazywają taką, która pojawia się w ciągu pierwszych czterech tygodni po porodzie, inni uważają, że objawy mogą wystąpić w pierwszym roku.
W pierwszych dobach po porodzie (2-5 dzień) powszechnie, bo u ok 70% kobiet, pojawiają się łagodne zmiany nastroju, tzw. „baby blues” – płaczliwość, przygnębienie, bezsenność, lęk.
Przyczyny depresji poporodowej:
- poczucie straty (fizyczne oddzielenie się od dziecka);
- poczucie bezradności;
- zmiana warunków życia (dotychczasowego status quo);
- często frustracja z powodu zawiedzionych oczekiwań
(wyidealizowane wyobrażenia dotyczące porodu, macierzyństwa; choroba, uszkodzenie dziecka).
Specyficznymi czynnikami, wpływającymi na nastrój są:
zmęczenie po porodzie, dolegliwości bólowe, często trudności z karmieniem i ogólnie opiekowaniem się dzieckiem.
Ciąża, poród i połóg to stany fizjologiczne. Po okresie burzliwych zmian mechanizmy homeostazy doprowadzają do uspokojenia i u większości kobiet objawy obniżonego nastroju zmniejszają swoje nasilenie albo całkowicie ustępują w ciągu 2 tygodni po porodzie. Ale u ok. 10% depresja utrzymuje się albo nasila do stanu psychozy włącznie.
Charakterystyczne objawy depresji poporodowej to:
- poważne obniżenie nastroju;
- niemożność radzenia sobie;
- gniew (na partnera, dziecko);
- brak zainteresowania sobą i światem;
- znaczny spadek energii;
- lęk o siebie i o dziecko
Jeśli widzisz u siebie te objawy – zgłoś się do SPPS.